- Nie. - pokiwałem przecząco głową - Przed oczami mam wciąż obraz jak trzymałem ją na rękach. Jak bawiłem się z nią, a ona od razu lgnęła do ziół i co chwilę dawała nam jakieś herbatki czy inne zioła. Jak demony napadły na naszą wioskę myślałem, że i ją zamordowali. Przez ponad 260 lat żyłem z myślą, że nie mam już nikogo. Nagle znajduję jakąś szkołę i okazuje się, że uczy się tam dziewczyna podobna do mojej siostry, to samo imię i nazwisko. Ten sam zapał i ten sam błysk w oku. Ale to nie jest moja mała siostrzyczka. Ona jest niemalże kobietą. - westchnąłem - Nawet nie wiesz jak trudno jest się pogodzić starszemu bratu z utratą siostrzyczki
( Crystal? )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz